"Hayalimizde yaşlı, sapık adam' veya 'deli canavar' gibi tiplemeler olsa da, istismara uğrayan çocukları çoğu, tanıdıkları ve güvendikleri biri tarafından taciz ediliyor. Bu işi yapmaya yakalanmadan devam eden çocuk tacizcilerinin çoğu; bizim zihnimizdeki 'çocuk tacizcisi' algısına hiçbir şekilde uymayan, eli yüzü düzgün, beyaz tenli, üst sınıf ve eğitimli insanlardır. Cinsel suçluların gecenin bir yarısı gizlice evlere girmesi sık rastlanan bir olgu değildir. Bu gibi durumların gazete başlıklarıyla sık sık karşımıza çıkmasının nedeni, bu olayların nadiren görülmesinden kaynaklanmaktadır. Çoğu durumda bu suçluları evimize biz davet ederiz. Bu insanlara, çocuklarımızı spor müsabakalarına hazırlama, onlara bir şeyler öğretme, onlarla arkadaş olma izinlerini bizzat biz veririz; çünkü onların canavar olduklarını fark edemeyiz bile. Oysa canavarın ne olduğunu bilen insanlarız biz, değil mi? Çocuklarla cinsel ilişki kurmaları dışında, çocuk istismarcılarının hem dış görünüş hem de yaşam biçimi olarak bizden hemen hemen hiçbir farkı yoktur. Onların da meslekleri ve aileleri vardır, iş arkadaşları ve komşuları tarafından sevilen insanlardır. Arkadaşları ve komşuları gerçeği öğrendiklerinde, 'bu gerçek olamaz, bu insanları tanıyorum, iyi insanlardır onlar' diyeceklerdir."
Yine bir mırıltı yükseldi kalabalıktan.
"Araştırmacılar ömürlerini belirli bir çocuk tacizcisi profili bulmaya adadı, bense on yıldır bu arayıştayım. Vardığımız sonuç, böyle bir profilin çizilemeyeceğidir."
Sayfa 153Kitabı okudu
·
42 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.