Âşığın hallerinden bahsediliyor kitapta. Burada söz konusu kulların birbirine olan hissiyatları olsada bu örnekler üzerinden Allah aşkının nasıl olması gerektiği hususunda bir fikir edinebiliyoruz. Âşık olan insan karşı tarafa fenâ olsa gerek. Ne isterse yapıp kendini ona veriyorsun yanlış analiz etmediysem. Adını duyunca seni bir heyecan basıyor, deli divaneyken sakinleşiyorsun. Sürekli maşukunu düşünüp içini yakıyorsun. Belki gördüğün zaman ağlayacak hale geliyorsun ancak yüzüne bakamıyorsun... Aşkı bilen kolayca gönül eri olabilir. Yoksa etrafta dolanan bir odundan farkı kalmaz... Bu sebeple kimi zatlar okutmaya öğrenci almadan önce daha önce aşık oldun mu sorusunu sorarlarmış... İşte buna binaen Allah'a aşık olmak elzem. Üstad hazretlerinin dediği gibi faniyim fani olanı istemem söyleminden yola çıkarak en büyük ve sonsuz aşk olan Allah aşkına ulaşmak lazım. Aşık maşuğunun adını duyunca coşuyorsa gerçek aşka ulaştığında Allah ismini duyunca ne hale geliyordur sadece âşıklar bilir... Ve son olarak Attar hazretleri yine bir çok kısımda dünyanın iki kapılı bir han olduğundan bahsederek ölüm gerçeğini yüzlerimize vuruyor.

İlâhinameFeridüddin Attar · Semerkand Yayıncılık · 2012279 okunma

·

81 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ömer Kocaman