“Acıyla yoğrulmak” deriz ya güzel Türkçemizde. Hani yaşadığımız büyük acılar karşısında günlük küçük hesaplarımızın, kibrimizin, ukalalığımızın bir anda yerle bir olduğunu görür, hayatın tanımadığımız gerçekleri ile sarsılır, parçalanırız. İliklerimize kadar hissederiz çaresizliğimizi, o büyüklenmelerimizin saçmalığını, pişmanlıklarla kavruluruz.
