Şiir ve felsefenin harmanlandığı ve kendi üslubuyla bizlerin önüne serdiği bir kitap daha. Kendisi, kitapları hakkında: "Ben kitap yazmadım, kitaplarım kendilerini yazdırdılar." demiştir. Nitekim bu sözünü okurken de hissettiren bir yapıttır, Uzak. Oruç Aruoba, yazma çabasını "bir 'şeyi' anlamaya çalışmak, eğri gördüğü 'şeyin' doğrusunu bulmaya çalışmak" olarak tanımlar. Bu eserindeki Tavşan Besleyene Kılavuz ve Özlem Çekene Kılavuz başlıkları ardına sıralanan düşünceler, anlamaya çalıştığı düşünce ve kavramları okuyucuya yansıtmakla beraber, okuyucuyu da kendi düştüğü bu derin düşüncenin içine sürüklüyor. Okur, Oruç Aruoba ile beraber anlamlandırma macerasına atılıyor. Kendisi de bunun farkında ki, kitap içinde okuyucuyla ara sıra iletişim kuruyor. Kimi zaman "Ey Özlem Çeken -/yalnızlığını besle..." diye öğüt verirken kimi zaman "Tavşan besleyenin durumu da zordur!" diyerek teselli ediyor. Kitabın ikinci kısmında sadece özlemek üzerine durulmuş. O kadar çok “özlem” kelimesi geçiyor ki artık bir yerden sonra offf dedim.. Lakin kitabın son sayfası sanki tokat vurur nitelikte bitiriyor. Bir kere daha anladım ki sizin ruhunuzu yansıtan sayfaya nerede karşılaşacağınızı bilemezsiniz.

UzakOruç Aruoba · Metis Yayıncılık · 20202,977 okunma

·

1 artı 1'leme

·

561 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.