Zamana pençelerini saplayıp öylece hem onu hem de kendini durdurmak istiyordu insan. Ne yazık ki mümkün olmuyordu bu. Kendini bir anın kıyısında, yüzükoyun uzanmış olarak, eylemsel bir edimde bulunmadan durabiliyordu insan; ancak o eylemsizliğin içinde büyük bir eylemle akıyordu yine de zaman. Zaman, önce ayak uçlarına sonra yavaşça ellerine hissettirmeden değen an çarpmaları gibidir; yüzünün yerle bitiştiği yerden burnuna keskin bir yosun kokusunun dolması ya da kirpiklerinden içeri yakıcı tuzlu bir ıslaklıklığın akması hali gibi bir anda tüm eylemselliğinin bir nesnesi olduğunun farkına vardırıyor insanı. Zaman, seni kendisiyle akmaya bütün benliğinle ona katılmaya mahkum bir şekilde özgür bırakıyordu. Tek gerçeğin akmak, durmadan iç içe geçmiş anların hissedilmeyen bir ucundan bir diğerine akmak... G.G. Marquez'in 'Mavi Köpeğin Gözleri' kitabında söylediği bu cümleler zamanın içinde nasıl olabileceğimizi aktarır gibi : "Önceki gün alabora olan zaman kavramı tamamen yok oldu. Dolayısıyla ortada perşembe günü diye bir şey kalmadı. Onun yerine cuma gününün göründüğü somut ve kıvamlı bir şey belirdi." Hem var hem yok aslında zaman kavramı. İçinde erimeyi göze alıp hiçbir tepki vermeden belirsiz ve şekilsiz bir kıvamda yol alıyorsan bir bütünsündür onunla. Eğer kıvamsız bir halde olmakta direniyorsan o devam ederken sen onun dışında bir ölü oluyorsundur belki de. "Mavi Köpeğin Gözleri" on dört öyküden oluşan ve her bir öykünün adı konulsun ya da konuşmasın "zaman" kavramı etrafında şekillendiği güzel bir tuhaflıklar kitabı. Marquez'in " büyülü gerçeklik" tarzının en iyi anlatılarından biri olan kitap kendimizi bir yere konumlandırmadan uyanıklık ile uyku, yaşam ile ölümün, varlık ile yokluğun tatlı hissine bırakmaya davet ediyor. " Çullukların Gecesi, Mavi Köpeğin Gözleri" içinde barındırdığı tanımlanamayan ancak hissedilen olay ve olguların gerçeklik algısının etrafında şekillenmesini dolayı en beğendiğim iki hikaye oldular. Kitabı yorumlama isteğimi kabartan " Macondo'da Yağmuru İzleyen İsabel'in Monoloğu" hikayesi ise "Macondo" yu bilenler için ayrı bir tat vermektedir. Yine "Ursula ve General Aureliano Buendia" isimlerini de kitapta görmek okura heyecan veriyor. Zaman zaman gerçeklikten koparan ve ne okuduğuna karar vermeyi zorlaştıran bölümler olsa da özellikle "zaman" kavramı etrafında dönen büyülü gerçeklik hikayeleriyle iyi tat bırakan bir kitap.

Mavi Köpeğin GözleriGabriel Garcia Marquez · Can Yayınları · 20181,929 okunma

·

195 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.