Bu benim Ahmet Ümit'ten okuduğum ilk kitaptı okumadan önce açıkçası biraz önyargılıydım Ahmet Ümit kitaplari için nedendir bilmem hep ağır olacağını kitaplarının beni çok sarmayacağını okurken sıkılacağımı düşünürdüm ama öyle olmadı dili gerçekten çok akıcıydı sanki Ahmet Ümit karşımda oturuyormuş da bana olayları kendisi anlatıyormuş gibi hissettim kitabın konusuna gelecek olursak Selim, Kenan, Nihat adında üç tane çok yakın çocukluk arkadaşı vardır Selim ve Nihat hayatlarını bir düzene oturmuşlar evlenmişler çocukları olmuş ama Kenan biraz uçarı bı tip aklına estiğini yapan diğer iki arkadaş kadar hayatı çokta takmayan birisi anlık yaşayan birisi mesela bir gün ben fotoğrafçı olmak istiyorum diyor fotoğraf işine yöneliyor bir başka zaman uçak kullanmak istiyorum tek başıma uçmak istiyorum diyor ve uçak eğitimi alıyor tek başına uçtuğu bir zaman kaza yapıyor ve ölümle burun burun geliyor işte o zaman düşünmeye başlıyor hayatını ben ölüp gideceğim ama hiç kimse beni hatırlamayacak çocuğum da yok bu zamana kadar adımı duyuracak yaptığım bişey de yok diyerek başlıyor öldükten sonra hatırlanmasını sağlayacak medya tarafından adını duyuracak çalışmalara ve arkadaşları Selim ve Nihat yardımcı oluyor bu konuda biz bu üç arkadaşın macerasını okuyoruz kısacası ama kitabın sonu bana çok zorlama geldi yani yazarımız kendi kafasında bir son belirlemiş ama illa ki o sonun olması için uğraşmışta uğraşmış sonu dışında hayat güzel akıcı bir kitaptı.

Beyoğlu RapsodisiAhmet Ümit · Doğan Kitap · 200327,3bin okunma

·

23 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Pınar Emre