Gladkov bizi gerçekliğin soğuğuna götürüyor. Sovyetler Birliği'nin ilk dönemlerini ele alan roman, bir çimento fabrikasının yeniden kurulma aşaması çevresinde şekil buluyor.
Başkarakter Gleb savaştan sonra evine, karısının yanına döner ancak 3 yılın ardından kimse bıraktığı gibi değildir. "Kapıların Dışında" oyunundaki Beckmann'ın yaşadığı hayal kırıklığını duyumsarız. Savaşta yegâne umut dayanağı sağlayan "sıcak yuva" kavramı baş karaktere yabancılaşmış, bambaşka bir şekil almıştır. Eski yumuşak başlı ve tatlı karısı Daşa, artık partinin kadın kollarında müthiş bir iş çıkartıyor, devrime adadığı bedenini ve zihnini sonuna kadar kullanıyordur. Anneliğe ve sevginin yalın hâline korkulacak, devrime olan inancını sarsacak bir kavrammışçasına yaklaşıyor ve ufak ânlarda içinden taşan özlemler dışında kaskatı bir duruş sergiliyordur.
Romanda NEP politikasının üretime olan etkileri yalınlıkla ortaya koyulur. İşçilerin yaşadığı çekingen kabullenme, sertçe ortaya koyulan itirazlar, mutlak bölünmeler gözlerimizin önündedir. Aynı zamanda yazar, bürokrasi çanlarının yaklaşan sesini duymuştur. Odalarda "burjuvazice" alınan kararlar, bizi aksak işleyişin nedenlerini sorgulamaya götürür.
Realist romanlarda genelde karakterler tek yönlü değil, değişime açık ve tüm insanî yanlarıyla beraber ele alınır ancak bu romanda karakterler belli düşünceleri ve kökleri değişmez biçimde temsil ederler. Yalnızca mühendis Kleist aydın sınıfının değişimini temsil eder ve romanda fikirleri oldukça değişken biçimde karşımıza çıkar. Badin karakteri ise bürokratik ve oportünist eğilimleri sebebiyle kötülük timsali olarak karşımızdadır. Kadın partizanlardan Polya ruhsal gel gitler yaşamakta, Daşa kadar sert bir duruş sergilemekte zorlanmaktadır ve kitapta devrimin insan üzerindeki etkileri en yalın biçimde onda ifade edilir. Sık sık kendi içinde devrimi sorgulamakta, gidişatın hoşnutsuzluğunu dışa vurmaktadır.
"Gelecek kuşakların hayal gücü, yaşadığımız bu dönemi, kahramanca zaferler ve devasa başarılar çağı olarak adlandıracak. Sen ve ben -büyük kitlenin içindeki toz tanecikleri- onlara dev gibi görüneceğiz. Geçmiş, her zaman böyle genelleştirilir ve yüceltilir, gelecekte, yaptığımız bütün yanlışlar, eksikliklerimiz, kabalığımız, zaaflarımız, çektiğimiz acılar unutulacak." (s. 303) Sergey Yoldaş, bunların hiçbiri unutulmadı. Şimdi yapılacak olan, tarihten ders çıkarıp yola düşmektir.
