“Işık olmayınca karanlıkta kalmaya mahkum olunur diye sanılır.
Ortam kararınca bir daha aydınlanmaz kaygısı başlar.
Gözler karanlığa alışır , hayat hep böyle sürecek sanılır.O zaman küçük bir ışık sızıntısı bile umut olur.Onun peşinde gidilir.Işığın kaynağına ulaşmanın telaşına düşülür.Asıl kargaşa o zaman başlar.
Işığın aslı yalancı olanlarını siler götürür.
Ve zaman ve mekan ışıyordu.”
Sayfa 219Kitabı okudu
·
19 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.