Biz insanlar dünyaya öyle dalıp gidiyoruz ki, etrafımız da yaşanılan o kadar güzellikleri kaçırıyoruz. Hayatımızı hissesemeden koşuşturup gidiyoruz. Oturup anı düşünmeyi, durup etrafı izlemeyi anda yaşanılan güzellikleri görmeyi bilmiyoruz, çünkü çok işimiz var, acelemiz var, daha çok çalışıp, para kazanmalıyız. Bu şekilde yaşayıp ömrü geçiriyoruz ve bir bakıyoruz ki yaşam akıp gitmiş, yaş ilerlemiş, çocuklar büyümüş ve yaşlanmışız. Her şey bu kadar mıydı? Hayat geçip gitti mi? Hangi ara geçti bu kadar zaman, geçti üstadım geçti onu da yapayım, şu işe de yetişeyim, şunu da yapayım para kazanayım derken geçti gitti. Sonra da düşünürsün tatlı anları, o biraz işi gücü bir kenara bırakıp, etrafı izlediğin, anı hissettiğin zamanlar da biriktirdiğin, sıcak, mutluluk veren, yüzünde gülümsemeye sebeb olan anları ve dersin kendine keşke, kendime biraz daha zaman ayırsaydım , keşke hissederek yaşasaydım diye... Hayatı bir defa yaşayacağız her anın hakkını vererek yaşamak bizim elimizde. Duman adamlara kanmayalım Momo gibi hayat dolu olalım.

MomoMichael Ende · Pegasus Yayınları · 201766,2bin okunma

·

25 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mehmet Çimen