Ölüm benim icin Tanrı’nın ta kendisiydi. Çünkü her kim olursa olsun, zengin ya da fakir, güçlü ya da zayıf, herkes bir gün mutlaka ölüyordu. İnsanların çoğu artlarında ya beş para etmeyen ve en fazla elli sene içinde unutulacak neşeli anılar, fotoğraflar veya türlü sefaletler, acılar bırakarak öyle ya da böyle yok oluyorlardı. Bazılarının tarihte iz bırakmış olmaları veya asırlar boyunca nesilden nesile aktarılacak olmaları veya asırlar boyunca nesilden nesile aktarılacak sanat eserleri yapmaları bu gerçeği değiştirmiyordu. Eninde sonunda tamamen unutulacak ve yok olacaklardı. Bu düşüncenin beni ne kadar mutlu ettiğini anlatamam. Bir düşünsenize! Ya insanların sadece bazıları ölseydi? Ya hayat bazıları için sonsuza dek sürebilseydi! En fazla yüz sene sürecek bir hayatta bile azıcık daha fazla konfor veya gösteriş için birbirine her türlü fenalığı yapmaktan çekinmeyen insanoğlu bu adaletsizlik karşısında kim bilir o zaman nasıl canileşirdi?
İşte bu yüzden ölüm güzeldir. Kimse ölmek istemese de bu durum ölümün güzelliğine gölge düşüremez. Ve ölüm güçlüdür..
Sayfa 106Kitabı okudu
·
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.