Məhəmmədhüseyn Şəhriyarın klassikləşmiş əsəri. Şair burada öz vətənini - Təbrizin Heydərbaba dağını öz ana dilində, ən gözəl şəkildə tərənnüm edir, bölgədə məşhur insanları təsvir edir, uşaqlıq günlərini yadına salır, və bundan əlavə bunların hamısını bizim gözümüzün önündən sanki, o günləri balaca Şəhriyarla birlikdə oynarmışcasına doğma şəkildə canlandırır. Ehtimal ki, bu gözəl əsər bir çoxumuzun önünə dərsliklərdə qısaldılmış formada çıxıb, fəqət biz onun tam versiyasını oxumağı düşünməyə belə cəhd etməmişik.
