Hüzn'e müptela olanların, Gece'si "Şebi Yelda" olur.
Hüzünle sevdalı olanları Rüyalar koynuna alır.
Canıma acı tepilen anlarda, sığınağım uykular oldu hep. Garip değil mi? Dertliler sabahlarken, benim göz kapaklarım kapanıyor. Ruhum mu kaldıramıyor bunca hüznü?! Hani derler ya; "Acıya dayanamadı, bayıldı"...O misal her halde...
Kitabsever
·
223 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.