"Gazetesi kurusun," diye sokrandım. Ne bana, ne de ele güne rahmetti gazete dediğim. Devletten ilân koparmak için kurulmuş aşağılık bir tuzak.. Şehirde hırsızlık alır vurur, evler söğüt kabuğu gibi soyulur.. Herkesin yediği nane yanına kâr kalır. Biz ise Endenozya'dan, Seylan'dan, bilmem Allahın ne belâsından söz açarız. Ekmek hamur, yol çamur. Biz de laf yok.. Sağ sol tüm bataklık içinde. Laf yok. Sözüm ona yüz yüze bakacaksın.. Öyle yüze bakmaz ol.. Sonra hakkına razı olan kim?.. “Sen doğruyu yazmışsın, yerinde konuşmuşsun,” diyen kim?. Alisi, Velisi, Polisi, Valisi, hepsi yan gözle bakar sana.. İşin düşüp başın darda kalınca da bir Allahın kulunu bulamazsın yanında.. İşin adı “bülbülün çektiği dili belâsı olur." Faydalarına yeldiklerime bak, dersin içinden.. Dersin ama, dediklerin seni, yüreğini doyurmaz..
Sayfa 29 - ÖtükenKitabı okudu
·
22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.