Altını çizdiğim çokça yer olmasına rağmen okurken çok zorlandığım hiçbir yaşa uygun olmayan olaylar ve argo kelimelerden oluşan bir kitaptı. Hayatımda duymadığım çesit çeşit argo sözler vardı ki çoğunu çok şükür anlamadım diye düşünüyorum. O kadar çok zorlandım ki yarıda bile bırakabilirdim. Ama bitirmeyi seçtim. Neticede ben Bukowski okuyorum ve hemen bir yargıya varmamam gerek diye düşündüm. Genel olarak berbat bir hayat yaşamış Bukowski'nin bilinçatının yansıması gibi geldi. Ki umarım öyledir çünkü bu anlattıkları eğer yaşanmışsa zaten vay haline yazarın. Çünkü kitap boyunca anlatılanları yaşadığı algısı vardı ve böyle olunca da yazara karşı da bir tepki oluştu. Kitabın bazı yerlerinde adam akıllı ettiği o kadar güzel sözler var ki keşke kitap böyle sürseydi dedim. Ama bana cidden çok şey katmasını beklediğim ve hayal kırıklığı yaşadığım bir kitap oldu. Bukowski benden uzak olsun dedirtti. Sadece hayatı içki, kumar, at yarışı, kadınlar ve pislik üzerine kurulu bir görünüm veriyor. Bütün bunların sonu da kitapta deliliğe varıyor. Kendi de tespit ediyor aslında. Kitapta alıntıladığım yerlerden örnek vereceğim yer şu: " Bir aile istemiyordum, ev istemiyordum, iyi bir iş istemiyordum. Böyleydim: entelektüel değildim, sanatçı değildim, sıradan insanı kurtaran köklerden de yoksundum. Arada derede kalmış bir şeydim, bu da deliliğin başlangıcı olsa gerek." Cidden bunu düşündüm belki de alıntıda belirttiği durumdur sorunu. Tabii zor ve değişik bir çocukluk yaşadığının farkındayım ama bir insan pislikmiş gibi yaşamamalı bence. Ve ne olursa olsun bir kitap bana diliyle her şeyiyle güzel şeyler aşılamalıdır diye düşünüyorum. Bana hitap etmedi. Tek yararı kendime sakıncalı bir kitap olduğunu not edebilmiş olmam oldu şuanlık. Bide birkaç güzel alıntı tabii.

Sıradan Delilik ÖyküleriCharles Bukowski · Parantez Yayınları · 20181,334 okunma

·

165 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.