Merhabalar sevgili okurlar. Bir adam düşünün yalnız, yapayalnız. Çevresi olmayan, konuşmayı dahi unutan ve kitapta da kadınlarla nasıl konuşulacağını dahi bilmiyorum diyen. Dostlara, arkadaşlara ihtiyacım mı var ki yaşadığım Petersburg bana yeter diyor. Ama bir o kadar da yalnız kalmaktan korkan biri. Kitabımızda dört geceden bahsediliyor. Olaylar işte birinci gecede yalnız karakterimizin yine düşüncelerle, tek başına, kendi kendine konuşarak yürüdüğü vakit bir nehrin parmaklıklarında bir kadını görmesiyle başlıyor. Daha ilk gördüğü an ondan etkilenmiş ve hemen onun yanına gitmiştir. Kader bu ya tanışmışlar ve birbirlerine hayat hikayelerini başından geçen olayları anlatmaya başlamışlardır. Nastenka'nın bana aşık olmayın, dostça elimi sıkın cümlesinin üstünden çok geçmemiştir ki karakterimiz daha ilk gördüğü andan itibaren tutulmuştur. Yalnız imkansız bir aşktır. Nastenka'nın başka sevdiği bir adam vardır... Bazen hayaller kurarız gerçekleşecekmiş gibi ama gerçekler suratımıza yalnızlığımızla çarpar. Bir gün yine yalnız bir şekilde soğuk bir odada uyandığımızda yalnızca bir rüya olarak kalır... * Sanki herkes beni bir başıma bırakıyormuş, herkes benden kaçıyormuş gibi bir duygu vardı içimde. *Ruhum çektiğim acıdan parça parça oldu. * Mutlu insanlar bile bazı zaman ne çekilmez oluyorlar... Dostoyevski bildiğimiz gibi karakterleri hep hayattan soyut, kendi varlığından bile şüphe duyan, insanlığa nefret duyan ve bir o kadar da kucaklamak isteyen yanları olduğu için hayattan da parçalar sunduğu için bu kadar seviyoruz. Çok severek okuduğum bir kitap oldu kesinlikle tavsiye ediyorum... Kitapla kalın...

Beyaz GecelerFyodor Dostoyevski · Dokuz Yayınları · 201975,1bin okunma

·

52 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kürşad Edip Tuncer