Insanoğlunun, Tanrı'nın kendisini hatırlayıp ona gönderdiği yegane armağanın farkında olmaması ne garip? Neden bize sunulanın kıymetini o anda değilde daha sonraları anlarız? Oysa kısacıktır hayatımız ; geçip gidiyordu işte. Bir de bakmışsın yaşlanmışız.Yaşlandıkça da yüreğimiz pas tutar. Ve döner şunu sorarız kendimize :
-Niye en güzel şeyi, en güzel çağımda yaşamadım sanki ?"
Bu herkesin kendine yönelttiği mukadder sorudur.
Sayfa 322Kitabı okudu
·
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.