Kafanın içindeki sesi dinlemekten sıkılmaktır, gerçek yalnızlık. Bir şekilde onu susturmak istersin. Sorduğu sorulara gerçek cevaplarla karşılık vermeye çalışırsın. Ama soruların cevapları hep başkalarındadır. Ya başka bir insandadır ve soruyu ona soramayacağını veya onun yerine cevap veremeyeceğini anlarsın, ya da cevabı evren biliyordur ve zamana bırakırsın. Kafamızın içinde ne yaparsak yapalım anın içinde yalnızlık duygusu değişmeyecektir. Ta ki sorunun cevabını bilene samimiyetle soruyu sorana ya da evrenin bilgisine erişene kadar. Yani insan sadece insanla ve/veya evrenle konuşmadığı sürece gerçekten yalnızdır. Kendinize bir iyilik yapın ve hem gerçekle konuşun hem de gerçekle yaşayın.
·
176 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.