Akif Paşa varlıktan nefret ederek yokluğu övüyor, Şinasi kâinatta güzel ve ilahî bir nizam buluyor. Namık Kemal yokluk ve varlık meselesini bir tarafa bırakarak insana döndü ve onda düşünce, irade, hürriyet gibi ulvi cevherler keşfetti. Ziya Paşa da Şinasi gibi kâinata, Namık Kemal gibi insana bakar fakat bunları tefsir tarzında onlardan ayrılır.
