Mustafa Kutlu hocayla tanıştığım ve okuduğum ilk kitabı tesadüf mü tevafuk mu bilmiyorum ama yeni tanıştığım yazarların okuduğum ilk kitapları hem çok güzel hemde çok anlamlı oluyor bu konuda kendimi çok şanlı görüyorum ;)
Kitap bir dava arkadaşlığını verilen sözleri hersey eksik iken çok olan dostluğun ve samimiyetin olduğu ama menfaatleri uğruna (Biri Bakan olmuş biri ünlü bir prof. olan ve niceleri)
biten arkadaşlığın tutulmayan sözlerin ve dava yolundan ayrılmış eski arkadaşları anlatıyor.
Konu bir çok kişinin bakış açısıyla anlatılırken
yazar karakterden karektere atlıyor bazen bu kimdi , bunu kim anlatıyor diyebilirsiniz. Victor Hugo' nunda kitaplarında karekter sayısı cok fazla ama sizi sıkmıyor ve aklınız karışmıyor Mustafa Kutlu hoca bu kitabında bunu çok başaramamış diğer kitaplarını okumadığım için bilemiyorum.( eleştirdiğim kısımlar bunlardı)
"Yarı yolda iken cemaat imamın sorusuna "Helâl olsun, helâl olsun" diye karşılık verdi. Asim Bey bıraktı kendini. Neyi helâl edeceklerdi? Alacaklı olan Murat'ti.."
hayattayken unutulan, ölümü ile hatırlanan dava adamı Murat hepsini mezarında toplamıştı.
Yazar biraz da sağ iken sevdiklerinizin kıymetini bilin demek istedi belki
"Ah, teslimiyet...
Bir kere taviz verildi mi, asla çiğnenmemesi gereken unsurlar bir kere gözden çıkarıldı mı, kalbin aynası bir yerinden çizildi mi, kefareti büyük oluyor..."
Kitaptaki bu sözü çok begendim ve buraya yazmak istedim hepimiz asla taviz vermem dediğimiz bir çok değerimizden vazgeçip kendimize olan saygımızı bile unutmuyormuyuz.
Ve kendini arayan, herkesten herseyden kaçan İlhan, sonunda kendini babasının eski dava arkadaşı Murat abisiyle yanyana buluyor.
onun gittiği medresesinde kaliyor ama babasından bunları duymamış ayni havayı soluduklarini bilmiyor.
Ne kaçıp gitmek, ne ekip biçmek. Sefer de içimde, tahammül de...
İyi okumalar ...
