Her ne kadar İslamcılara göre Kur'an, en adil, siyasal, sosyal ve ekonomik düzenin temeli ve daha doğrusu Müslümanlar için temel bir kanun, anayasa sayılsa da, yanlıştır. Nitekim İslamın ortaya çıktığı tarihten günümüze gelinceye kadar, yani 1400 yıl boyunca, hiçbir ülkede ve hiçbir dönemde demokratik doğrultuda bir gelişme görülmemiştir. Başta Kur'an olmak üzere, şeriat kaynaklarına dayalı olarak, ne "laik" ne "demokratik" bir sosyal düzen kurmak ne de toplumu ekonomik gelişme sürecine oturtmak mümkündür. Kur'an, teokratik ve özgürlükçü nitelikteki siyasal ve sosyal sistemler dışında çıkarılmasına, akılcılağa olanak tanımadığı gibi, ekonomik ilkeler bakımından da adil ve gelişmeye yönelik yaşamlara fırsat tanımaz. Kuran'ın "olumluymuş" gibi görünen ayetleri, (Gaişe Suresi 21-26. Ayet) "olumsuz" nitelikteki ayetleri (Tevbe Suresi 5. Ayet) arasında kaybolup gitmiş ve bu yüzden İslâm Şeriatı "korkuyla verilen ve kılıç yoluyla yerleştirilen" bir "din" niteliğine bürünmüştür. İslam Şeriatı tarihi, bir yandan Orta Asya'lara, diğer yandan Afrika'nın kuzeyinden İspanya'lara kadar uzanan saldırı ve savaşlarla, kılıçla dehşet saçarak, kan akıtarak dini yaymak, insanları zor kullanarak ve özgürlükten yoksun tutarak yönetmek gibi örneklerle dolu bir tarih olmuştur. Sadece Orta Asya'da ki Türklerin, Arap orduları tarafından kılıçtan geçirilerek Müslüman kılınmalarının örneğine göz atmak, bu konuda fikir edinmek için yeterlidir . Şeriat hükümleri arasındaki çelişkilerin yarattığı en sakıncalı sonuç, insan beyninin körlenmesi, düşünme gücünün yitirimesi ve bu nedenle kişinin fikren gelişmez, akılcı yönde iş görmez durumlara sürüklenmesi şeklinde kendisini belli eder. Müslüman halkların 1.400 yıllık bitmeyen gerilikleri, yaratıcı zekâ ve düşünme gücünden yoksunlukları, bunun en belirli kanıtlarıdır.

Kur'an'ın Eleştirisi 1İlhan Arsel · Kaynak Yayınları · 1999155 okunma

·

117 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.