Bir kadın olarak maalesef öylesine zor ki bu ülkede gecenin karanlığında tek başına dolaşmak, gece bunalınca çıkıp bir deniz havası alayım demek, tek başına bir gece kulübünde eğlenmeye gitmek... Hep korkular, endişeler, taksiye bindiğinde bile titreyen bir yürek, Issız sokakta yürürken kenarda gördüğün adamdan ürkmek, yolunu değiştirmek... Bize neler yapmışlardı böyle, korkarak, sinerek, psikolojik şiddet görerek, aman dur şunu yapmayayım böyle olur diye diye nasıl da korkuya alıştırmışlardı! Bu gece bankta hem üşüdüğüm hem de artık tek başıma olduğum için korkarken bir kere daha kadın olmanın nasıl bir şey olduğunu fark ettim. Bizim korkumuzu kılıç gibi bileyip mücadele etmemiz gerekiyordu. Biz kadınlar aslında böyle sindirilmemeliydik, gücümüzü birleştirip tek yürek olup ezilen bütün kadınlar için kalkıp seferber olmalıydık! Bunu bize yaşatana, gece bir erkekle gezmek zorunda bırakan iğrenç zihniyete defol git demeliydik. Biz, biz olduğumuz için her birimiz tek bir birey olarak gücümüzü göstermeliydik ki gece korkan biz olmayalım.
Sayfa 145 - EpsilonKitabı okudu
··
217 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.