Annemi kanattım , duygularını acıyla parçaladım öyle doğdum
O sabaha başlayan su güzeldi
Ama ben korktum , sonra hep korktum sudan
Delilik içindeydi dünya dedikleri
Acılar incecikti şah damarımda
Büyütüp durdular beni ninnilerle , şarkılarla ve masallarla
Hayal dünyam büyüdü ve küçüldü durdu dünya dedikleri
Bir zamanlar koşup durduğum sokaklar sıkıntılı
Çok şey unuttum ve çok şey hala aklımda
Kanın kırmızısı ilk tanıdığım renkti ve son gördüğüm renk olsun isterim
Anlamı yok sade gürültü yaşamak dedikleri
Sığmıyorum , vardığım her yere kış götürüyorum
Benden yorgun düşmüş verdiğim kavga , bırakıyorum…