Ne uzunmuş meğer beni toprağıma bağlayan ip! Talihim kolumdan tutmuş sürüye sürüye gövdemi uzaklaştırırken hep boşandı; gerilmedi, direnmedi bile. Günü gelince sıla yumağı, gurbet çilesi sarılacak mı? Yoksa kopacak mı? Gidişin dönüşü var mı? Hep sır, hep meçhul! Beni bekleyenleri unutmak istiyorum. Onları düşünmekten çekiniyor, ürküyorum. Başımı çevirsem evimin eşiğini göreceğim sanki. O zaman ne olacak? Bir de ufuklar ötesinde kalan dostların gözlerini araştırıyorum.
·
99 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.