Hakiki yolcu melankoliktir.
Yolculuğa dönüş bileti olmadan çıkılır. Öteki türlüsü turizm olur. Turist kendini ve dünyasını evinde bırakarak yola çıkar. Yolcu ise kendini ve tüm dünyasını valizine sığdırır.
Yolcu dönmek için yola çıkmayandır. Yolculuk, hep dönüp durmaktır. Dönüş bileti turistin kendilik bilincidir. Yolcunun kendilik bilinci ise yolun ta kendisidir. Dolayısıyla yolcunun sabit bir "ben"i yoktur. Turist yolda "öteki"ni arar, yolcu ise kendini. Turist hep "tipik'' olanla ilgilenir. Çünkü "tipik" olan hep "öteki"dir. Kendisi ise "farklı"dır. Yolcu ise hem kendisi hem ötekidir. Yolcu "kendi"nin "öteki"lerden oluştuğunu bilendir. Yolcu kendinde ötekini, ötekinde kendini arayandır.
Yolcu arar. Turist bulur. Aramak ile bulmak arasında bir ilgi yoktur. Bulanlar genelde aramayanlardır. Arayanlar ise bul(a)mayanlar.
Sayfa 19
·
156 görüntüleme
Çok iyi
Turistler daha önce gidenlerin ayak izlerini takip ederken, yolcular kendi ayak izlerini takip eder. Bu bağlamda birisi bulmanın zevkiyle haz duyarken, diğer aramanın iştahıyla bulmayı dahi göz ardı eder. Asıl bulanlar yolculardır bulduklarında, turistler yapay, sahte ve köhneleşmiş bir bulmayı gerçekleştirmiştir.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.