Bir arkadaşımın hediyesi olan Zamanın Manzarası kitaplığımda uzunca bir süre bekledikten sonra okumaya başladığımda, bu kadar iyisini beklemediğimden dolayı, beni oldukça şaşırtmıştı. Sonra tüm kitaplarını okudum ve her birini çok sevdim. Edebi dili ve toplumsal olayları sert biçimde yüzümüze vurması ile kitabı çıktığı gün hemen aldığım bir yazar oldu.
Mehmet Eroğlu son romanı Ruhun Parmak İzi ile beni ikinci kez şaşırttı. Bu kez şaşkınlığımın nedeni alıştığım Eroğlu tarzının çok dışında olmasıydı. Kitap bir distopya/ütopya karışımı. Bilmediğimiz bir gezegende bambaşka bir yaşam biçimi. Alışmakta zorlananlar için yazarın önsözü ve ayrıca “varlıklar ansiklopedisi” internet sitesi de hazırlanmış. Kendi içinde tutarlılığı için oldukça titiz çalışılmış olduğu su götürmez. Bir matematik öğretmeni olarak ben uyum sağlamakta zorlanmadım :) Kırklık sayı düzenini sevdim hatta Fay Kırığı ve İyi/Kötü/Meraklı Adam gibi Varlıklar da bir üçleme sanıyorum.
Çok ipucu vermeyeceğim ama kitabın sonunu okurken Şeytanın Avukatı filminin son sahnesini hatırladım. Ne diyordu şeytan; “Ahh… Kibir, kesinlikle en sevdiğim günah!”
