Öyle günlerim oluyor ki, etrafımda küçük bir hareket, en ufak bir ses bile istemiyorum. Taşıp dökülecek kadar kendimi doyurduğumu hissediyorum. Kafamda, hiçbir şeyle değişilmesi mümkün olmayan muazzam hayaller, bana
her șeylerden daha kuvvetli görünen fikirler birbirini kovalıyor. Fakat sonra birdenbire etrafımda bana yakın birini arıyorum. Bütün bu beynimde geçen şevleri teker teker, uzun uzun anlatacak birini...O zaman ne kadar hazin bir hal aldığımı tasavvur edemezsiniz Kış günü sokağa atılmış üç günlük bir kedi yavrusu gibi kendimi zavallı hissediyorum. Odamdaki duvarlar birdenbire büyüyüveriyor. Pencerelerin dışındaki şehir ve hayat, bir anda insanı içinde boğacak kadar kudretlive geniş oluyor Zannediyorum ki, tasavvuru bile baş döndüren bir süratle hiç durmadan koşup giden bu hayat ve bir avuç toprağının bile doğru dürüst esrarına varamadığımız bu karmakarışık dünya beni bir buğday tanesi, bir karınca gibi ezip geçiverecek.
·
43 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.