“ Bir şehir ancak kendine ait bir zamanı varsa şehir olduğunu hisseder. Şehrin zaman önceleri sestir- ezan sesi, kilise çanı,saat kulesi. Sese kulak vermek, başını kaldırıp ya sesin geldiği yere ya da saate bakmak. Aynı anda başkalarının da aynı şeyi yaptığını bilmek.O yüksekçe yerde onlarla gözgöze gelmek. Tanrının ya da zamanın elini anında hissetmek.  Belki de bu ikisinin aynı şey olduğunu düşünmek.”
Sayfa 27 - Metis YayınlarıKitabı okudu
·
16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.