Yazarıyla tanıştığım, tanıştığıma da çok memnun olduğum bir kitap oldu kendisi. Okurken yazarın kullandığı dilin samimiyetine, sahip olduğu bilgi birikimine, mizahına ve tüm bunları harmanlamak için kullandığı kelime oyunlarına hayran kaldım. (Bölüm başlıklarına baktığınızda bile ne demek istediğimi anlayacaksınız.) Alper Canıgüz' ün Kamu davası serisinin üç kitabından birincisi. İlkini okuyan birisi olarak yarım bırakılacak bir seri olmadığını söyleyebilirim. Gelelim konusuna ... Baş karakterimiz beş yaşındaki bir çocuk. Ama bu bildiğimiz saf kalbi dışarıya taşan, etrafına gülücükler saçan çocuk tiplemelerinin tamamiyle dışında kalıyor. Kimsenin aklındaki ideal çocuk profili de değil aslında. Dostoyevski, Oğuz Atay çerez niyetine de Nietzche okuyan, Shostakovich dinleyen bir fırlamadan bahsediyorum. Eee tabi okuduklarının altını da dolduruyor küçük adam. Yaşadığı mahallede tanık olduğu komşusunun cinayetini soruşturmak için dedektifçiliğe soyunması kaçınılmaz oluyor yani. Alper Kamu (isim babasının varoluşcu felsefecilerden Albert Camus olduğunu da belirtmeden geçemeyeceğim:)) kısaca anlatılıp geçilecek bir karakter değil. O yüzden burada ne kadar anlatsam da eksik kalacak. En iyisi okuyun ve mahallelinin absürt hikayelerini öğrenirken yaptığı tespitlere, soruşturmanın seyrini belirleyen maceralarına, hayal gücüne, sosyal ilişkilere getirdiği eleştirilere sizler tanık olun ..... NOT: Alper Kamu bunu okuyacak olsa muhtemelen kızacaktır ama yaşadığı sorunlara karşı edindiği savunma mekanizması yüreğimi burktu. Gülerek okuduğum ama bir çocuğa yakışmayan tavırları düşündükçe yüreğime öküz oturdu. O tüm gücüyle itse bile sımsıkı sarılıp Hakan' la oyunlar oynamasını, divanın altına saklanmadığı bir hayat yaşamasını kulağına fısıldamak isterdim .... Bu kitabın genel havası hoşuma gitsede çocukların çocuk olmaya devam etmeleri temennisiyle

Oğullar ve Rencide RuhlarAlper Canıgüz · İletişim Yayınları · 202010,9bin okunma

·

774 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.