#196833331 Bir film izledim sanki, birbiriyle ilişkili süregiden dört farklı kurguya tanık oldum. Sonra esas kurguda geçmişle bugün iç içe geçti — ve böylece Çocuk ve Yetişkin Ben karşılaştı. Düşünelim. Çocuk Ben’in söylediklerinin ne kadarını duyabiliyor Yetişkin Beniniz? Esasında bu muhteşem çizimler ve diyaloglar sayesinde sanki biraz daha net duyabilirmişsiniz gibi geldi bana. Zira ben duydum. Üstelik bazı anıları anımsarken olumsuz parçaların ne denli ön plana çıktığını, olumlu parçalarınsa nasıl gizlendiğini fark ettim bir daha. (Bir sürece tümüyle olumsuzluk atfeden Yetişkin tarafımızdı belki de, Çocuk tarafımız mutlu olabilmeyi daha iyi beceriyordu). Bu kitap bir yas kitabı aslında; henüz canlı olup yitirdiklerimize ilişkin kederimizi reddetme halinin ve ardından barışabilip yas tutabilmenin kitabı. En nihayetinde tekrar anımsadım ki, yasımızı tutmadan iyileşmek mümkün değil. Üstelik bu yas, hem Çocuk hem de Yetişkin’e ait. Bayıldığımı söylememe gerek yok sanırım. Herkesin okumasını yürekten isterim.

Sahte Alkışlarla Olağanüstü AnlarGipi · Karakarga · 202222 okunma

·

195 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sedef