neden sonra, ne olduğumu iyice inceledim; bedenim yokmuş, dış dünya yokmuş, bulunduğum yer yokmuş gibi davranabileceğimi gördüm; fakat buna karşın, yokmuşum gibi de yapamayacağım, tersine, diğer şeylerin gerçekliğinden kuşkulanabildiğime göre, açıkça ve kesinlikle var olduğum da ortaya çıktı; oysa, yalnızca düşünmeyi durdurabilseydim, algıladığım tüm diğer şeyler doğru olsa bile, var olabileceğime inanmam için hiç bir neden yoktu; bundan yola çıkarak şunu anladım: ben doğasının en temel özelliği düşünmekle sınırlı olan ve var olması için bir yere ihtiyacı olmayan, maddi bir şeye bağımlılığı da olmayan bir varlığım. bu ben, yani beni var eden bu ruh, bedenden apayrı bir varlıktır ve hatta bedenden daha kolay tanınır; dahası, bedenin varlığı sona erse bile onun varlığı devam edecektir.
–