Hiçbir çocuk ne annesinin ne de babasının koruyucusu olmamalı ve böyle hissederek büyümek zorunda kalmamalı. Böyle büyüyen çocuklar kendilerini hem evlerindeki bireylerin güvenliğini ve huzurunu sağlayan kişi olarak hem de o evden bir an önce kaçması gereken kişiler olarak görürler. Bu duygu büyüseler de yakalarını bırakmaz. Böylece ne gidebilir ne de kalabilirler. Mutlu olamayan bireyler olarak hayatlarına devam ederler. Bu tanıdık duyguları Şeniz Baş çok güzel aktarmış ancak bunları okumak bana iyi geldi mi? Hayır...
