İkinci çocuğun gelmesi, annenin biraz daha yaş alarak olgunlaştığı ve çocuk bakımı açısından biraz daha tecrübeli olduğu döneme rastlar. Ancak bu durum, sıklıkla annede ilkine sağlamadığı özgürlükleri ikinciye sağlıyor olmaktan dolayı vicdani bir baskı doğurur. Bu baskı ile annenin davranışlarında mutsuzlukla iç içe girmiş buruk bir tutukluk ortaya çıkar. Dolayısıyla çocuklarla olan ilişkisinde istemeden hataları artar.
Burada öncelikle hiçbir davranışa hata olarak bakmamak gerektiğini vurgulamak yerinde olur. Unutulmamalıdır ki her bir davranış; bireyin o sıradaki iç ve dış uyaran dinamiklerini harmanlayarak yorumlayan kimliği doğrultusunda, en uygun olan tepkiye yönelmesi halidir.