Bana ilk incelememi yaptıran kitap…Çooook fazlaydı..İnanılmazdı.. Ne söyleyeceğimi buraya ne yazacağımı bilemez durumdayım şu an.. Çok etkilendim..Çok fazla kendimi bulduğum bir kitaptı..Sanırım doğru bir zamanda okudum .Çıkardığım çok ders,bir çok kararımı gözden geçirmeme sebep oldu… Uzun zamandır kalbim bir kitap için tekmeleme olayı yapmamıştı:) Ağladım…Güldüm…Heyecanlandım..Yaşadıkları acılara bir o kadar da ortak oldum… *Ah Grace kaybettiğin bebeklerin için çektiğin o acılar…. (“neredeyse anne” diye bir şey yoktur.) *Jackson öyle güzel çıktın ki karanlıktan..o canavar dedikleri delikanlı nasılda emsalsiz sevdi öyle … *Ah Grace ah Jackson nasıl güzel sevdiniz birbirinizi öyle siz.. Nasıl merhem oldunuz yaralı kalplerinize…Nasıl bu kadar kendiniz oldunuz kendinizi buldunuz.. Sizi asla unutmayacağım.. …Umutsuzluğa düştüğüm,kendimi karanlıkta hissettiğim anlarda raftan alıp tekrar tekrar okuyacağım nadir kitaplardan biri olacak benim için…. “Geride bırakılanlara: Kendi kalp atışlarınızın sesini hatırlayabilirsiniz…”