Osmanlı tüme yakını köy olan bir imparatorluktu ve sanayisini canlandıramadığından özellikle Anadolu'su boydan boya köye kesmişti ve tebaalıktı. Cumhuriyet, köylünün tebaalığını padişahtan alıp anayasaya sevk etmişse de kurucuları köye uzak idi. Savaş okullarında, Avrupa sefaretlerinde ve savaş alanlarında yeşeren cumhuriyet, köycü pratiğine sahip değildi. İşte bunun için, o pratiğe sahip olabilecek nesilleri yetiştirecek yetiştiricileri çoğaltmak için açıldı Köy Enstitüleri. Fakat yetiştiricilerin, eğitmenlerin, öğretmenlerin, belletmenlerin içine işleyen eşitlik ideali ile köylerde karşılaştıkları eşitsizlikler birbiriyle çarpıştı. Köyün diğerlerinden daha eşit varsılları sırtını şehirdeki, Ankara'daki partiye yasladığında öğretmenin sırtını yaslayabileceği köylüden başka kimi kimsesi kalmıyordu. Onuncu Köy bu eşitsizliğin romanı. Fakir Baykurt'un bizzat tecrübe ettiği olayların bütünü. Köylünün kapalı olan hatta didiklenmekten yok olan gözünü onlara sadece sahibi olduklarının yönünü göstererek açmaya çabalayan bir öğretmenin dokuz köyden dövüle kovula onuncu köyünü arayışının hikayesi. İsimsiz öğretmenin, partili Yunus'tan, Duranağa'dan, jandarma komutanından, milli eğitim yüz karası Orhan'dan yıldıkça yeni yeni köylerde yakaladığı açılacak gözlerin ifadesi. Her eğitmenin mutlaka okuması gereken, kaybolan köylülüğün hangi ellerde yok olduğunu gösteren acımasız ve gerçek bir roman.

Onuncu KöyFakir Baykurt · Literatür Yayıncılık · 20101,107 okunma

·

211 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.