Merhabalarrr... Uzun süredir kitap okurken gözyaşı dökmemiştim. Hikâyeyi biliyor olmamdan ötürü sonunu iple çektim. Anlatım, tasvirler, diyaloglar Anadolu hayatını tamamıyla yaşattı. Sevdim kitabı. Gönül Dağı'nı hatırlattı. Bir şeyi biliyor olmak yaşattığı duygunun yoğunluğu azaltmıyormuş. Kitabın sonuna öyle bir yerde denk geldim ki, ne ak diyebildim gözyaşlarıma ne de dur... Ama onların bir kısmı yanaklarımdan süzülürken bir kısmı içime sessiz sedasız döküldü. Öğrencilerim yazılı sınavında iken son bölümü okudum. Çok etkilendim. Sadece son bölümden değil, Alişan Kapaklıkaya, Savaş öğretmeni ile Melek öğretmenini anlattığında da çok etkilendim. Melek öğretmen gibi dokunmak bir çocuğun gönlüne...
***
Müthiş mesajların olduğu, kolay okunabilen ancak kolay hazmedilemeyen bir kitap. Okunmalı…
.
.
.