Klasik kitaplardan dolayı okuduğum kitaplardan zevk almamaya başlamıştım. Klasik kitapların kötülüğünden değil, benim henüz onları okuyabilecek kadar pişmediğimden kaynaklı. Bu yüzden kitapçıya gidip bana verebilecekleri en 'boş' kitabı vermelerini istedim ve tam olarak 'beynimi kullanmama gerek kalmasın.' dedim. Kitapçı da sağ olsun tam olarak beynimi kenara koyup okumaya devam etmem gereken bir kitap verdi. Tamam, bu kadar boş bir kitap beklemiyordum. Ana karakterler en fazla 30 sayfa boyunca iletişim halindeler, onun haricinde hiçbir zaman kavuşamıyorlar -kitap 388 sayfa- Birbirlerini gördüklerinde ise resmen tüm Dünya'yı yakıp sadece birbirlerine ait olmak istiyorlarmış gibi davranmaları bana hiç geçmedi. Ne yani? Hiç tanımadıkları bir insanı bir anda görüp diğer her şeyi resmen çöpe atmaları çok saçma. Daha başarılı bir şekilde birbirlerine bağlanabilirlerdi. Evet, bazı insanlar ilk gördüğümüz zamanlardan itibaren güven hissiyatı oluşabilir ama bu kadarı da fazla. Kitap boyunca ha oldu ha olacak deyip durdum. Sonu da hiç tatmin edici değildi. Yazar artık sıkılmış da bir an önce bitirmek istemiş gibi bir sondu. Okunur mu? Hayır. Karakter Analizi (SPOİLER): Tess: Günümüzdeki tabirle 'Pick me' diyebilirim. Sürekli boyunun ne kadar kısa olduğundan ve balık etli olduğundan bahsedip duran bir karakter. Hiçbir şeyi başaramayacağını düşünüp özgüveni yerlerde gezen bir karakter. Özgüvensiz olmak belki onun suçu olmayabilir, belki hayattan aldıkları onu bu hale getirmiştir ama bu kadarına gerek yok. Özgüveni düşük bir karakteri başka şekillerde de yansıtabilirdi yazar. Bu şekilde gözüme çok battı ve Tess'in kollarından tutup onu iyi bir sallayasım geldi okurken. Ayrıca Dominic'le birlikte olmak için kendini bu kadar zorlamasına gerek yoktu. Çok daha önceden, bir şeylerin eskisi gibi olmadığını fark ettiğinde bırakabilirdi ama hayır, Tess aslında çok bencil bir insandı. Özgüvensiz, masum gibi gösterilse de kitaptaki en kötü karakterlerden biri olabilirdi. Dominic onu değil, o Dominic'i manipüle ediyordu. Her şey iyiymiş gibi davranıp bir anda onu terk ederek Dominic'in aklı ile oynadı. George: Hayatta ne istediğini biliyordu ama Stephanie onu en savunmasız halde yakaladı ve George kendini kaybetti. Hayalleri için çok çabaladı ama gerçekten önüne haksız bir şekilde engeller çıktı kitap boyunca. En sevdiğim karakter olabilir. Kitapta sevdiğim pek bir şey olmasa da George'u okumak bana bir tık, çok ufak bir tık, iyi geldi.

Belki Bir GünMarianne Kavanagh · Parodi Yayınları · 2016102 okunma

·

87 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.