Bu kitabı okurken kaytarmadan, var olana iliştirmeyip hayatın kendisi haline getirilen inancı gördüm .Kimi zaman "ama" diyeceğimiz birkaç bölümü sabırla okuyunca fark ediyorsunuz kaytarmaya nasıl da alışmış olduğumuzu.Cesaret ve yürek işiymiş inanmak.Elbette Engin Noyan'ın içten dili ,kendi sesiyle okutuyor kitabı.
