Yazarın; kendi çocukluğundan da bahsettiğini düşünenler, söyleyenler var. Kendisi de buna benzer şeyler söylemiştir. Ben de öyle umuyorum :) Baş karakterimiz Emil, sakin bir çocuktur. Her zaman ailesine, çevresine örnek teşkil etmiş, inançlarına bağlı, hiçbir zaman onları utandıracak davranışlarda bulunmamış, okulunda başarılı bir çocuktur . Ta ki ondan yaşça büyük Franz'la tanışana kadar. Franz onun tam tersi bir çocuktur. Emil arkadaş ortamında havalı, güçlü görünmek, onlara kendini kabul ettirmek için yalanlar söylemiştir. Franz bunu bilip onu tehdit etmeye başlamıştır. Burada yazar çocukların uğradığı zorbalıklardan ve onun getirdiği sonuçlardan bahsetmiştir. Emil battıkça batar, ailesine bunları anlatamaz. Franz'ın istekleri bitmez. Lakin Demian onu kurtarana kadar . Demian'la arasında bir bağ oluşmuştur. Fakat çevrede onun ve annesinin iyi bir hristiyan olmadıklarından, şeytana taptıklarından, yahudi olduklarından bahsedilir. Okul bitmiştir ve aralarında olan bağlılık azalmıştır . Ama hep düşüncelerde birliktedirler. Emil yatılı okula gider. Ve büyüdükçe bambaşka biri olur . Derslerden uzak, meyhanelerden çıkmaz. Sonrasında kilisede biriyle tanışır ve sohbetler, yorumlar, felsefi düşünceler sürüp gider. Sonra Demian'la yeniden karşılaşır. Burada mistik bir yolculuk oluyor . Kitap kendini sorgulama, bulma yolculuğu. Doğu mistisizminden de etkilenmiş yazar. O içinde dönen fırtınaları, bilinçaltı dünyasını karakterlerine yansıtması çok iyi. Kutsal metinlerin yorumlanışı. Bir arayış kitabı. Demian bir karakter evet ama aslında bir metafor diyebiliriz...