“Belki söylenecek çok şey vardı ama kelimeler yetersiz kalıyordu. Hiçbir dünya dilinde kendimizi ifade edemiyorduk.” diyor yazar kitabın bir cümlesinde.
Ben de şu an kitabı nasıl değerlendireceğim konusunda zorlanacağımı hissediyorum. :) Açıkçası ilk kısmı okuyunca büyük bir beklentiye girmeden kitaba devam ettim. Ama hatamın farkına hemen vardım çünkü devamı oldukça sürükleyici, farklı ve akıcıydı. Özellikle Orkun ve arkadaşlarının kayıp kitabı bulmaya çalıştıkları bölüm bana ‘Gönül Hanım’ romanını anımsattı ve en çok o kısmı okumak beni heyecanlandırdı. Bazı kitaplara, filmlere, şarkılara gönderme yapması okurken beni mutlu etti.
Ama sonra olaylar öyle beklenmedik ve öyle hızlı aktı ki keşke bu kadar çabuk bitmeseydi, keşke düğüm daha yavaş ve daha belirgin çözümlenseydi diye düşünmeden de edemedim. Postmodernizmin etkisini en çok da olayların bizim hayal dünyamızda kendi istediğimiz gibi tamamlanmasında gördüm, ben gelenekçi ve romantik olduğum için daha detaylı ve daha mutlu bir son beklemiştim :) O yüzden karaktere tanıdıklarımmış gibi üzüldüm. Okunması çok keyifli ve sürükleyici bir kitaptı.
Kitabı okuyacaklara şimdiden keyifli okumalar diliyorum.
