Upanishadlar kökleri çok eskiye - neredeyse 3000 yıl - uzanan mistik ve felsefi metinler. Hinduizm'de Tanrı kavramı, evrenin ve varlıkların yaratılışı, ölüm ve ölümden sonrası, ibadet esasları ve dini pratikler gibi pek çok noktaya değinen bu tinsel metinler tasavvufa az biraz hakimseniz okurken çok da yabancılık çekmeyeceğiniz fikirler öne sürüyor. Ben tasavvufun doğu mistisizminin etkisiyle şekillendiğini biliyordum ancak bu kadar benzerlik de beklemiyordum. Kendi adıma bazı bölümlerde zorlandım. Özellikle etimolojik açıklamaların yapıldığı ve Sanskritçe terimlerin ayrıntılı olarak ele alındığı bölümler biraz yorucuydu. Ama temel felsefenin ele alındığı bölümler çok enteresan ve okuyanı düşünmeye iten kısımlar. Evren ve yaratılmış her şeyin tek varlık olan Brahma'nın bir tezahürü olduğu düşüncesi bu inancın temelini oluşturuyor. Her varlıkta Brahma'dan bir parça yani tanrısal bir parçacık olan Atman mevcut. Varlığı anlamlı yapan şey bu, bunun dışındaki tüm maddi unsurlar önemsiz ve Brahma'ya ulaşmada bir engel teşkil ediyor. Varlık, tekrar tekrar dünyaya gelerek olgunlaşmaya çabalıyor ve son aşamada Brahma'ya ulaşıp onunla bütünleşerek ebedi huzura ulaşıyor. Bu yolculuğun da çeşitli aşamaları var: sadece gördüklerinin farkında olma, rüyalarda gezme, derin uyku, derin uykunun ötesine geçme yani ebediyete ulaşma gibi. Çok boyutlu ve yoğun bir içeriğe sahip olduklarından öyle kısaca anlatılabilecek meselelerden söz etmiyoruz tabii bu noktada. Varlıkların birliği karma, meditasyon, reenkarnasyon, çilecilik gibi pek çok kavrama da dayanan bir inanç ve düşünce sistemi. Bu metinlerle ilgili en ilginç olansa bir bakıyorsunuz Panteizm'e yorabileceğiniz fikirler var bir bakıyorsunuz Nihilizm'e göz kırpan bölümler var. Felsefi açıdan çok doyurucu bir eser. "Sessiz olanı, dokunulmayanı, biçimi olmayanı, ölümsüzü, tadı olmayanı, kokusuz ve değişmez olanı, başlangıcı ve sonu olmayanı, en büyükten daha büyük olanı, sarsılmaz olanı bilen kişi ölümün pençesinden kurtulur." "Kalbimdeki öz, bir pirinç tanesinden, bir arpa tanesinden, bir hardal çekirdeğinden daha küçüktür. Kalbimdeki öz yeryüzünden, hava boşluğundan, gökyüzünden, bütün dünyalardan daha büyüktür."

UpanishadlarAnonim · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2017250 okunma

·

127 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.