Böyle buyurdu Zerdüşt, bize buydurdu, kendine buyurdu, insanlığa buyurdu, dağa taşa buyurdu. Bizleydi, kendiyleydi, her yerdeydi Zerdüşt. Tanrı öldü. Tanrı kendisiydi. İnsanı alt etmeli dedi ve istemi üstinsandı. Yine kendiydi alt etmek istediği.
Dağda, taşta, aslanda, kartalda, mağaradaydı Zerdüşt. Zerdüşt bizdik. Biz hepimiz Nietzsche’ydik. Mağara kaçtığımız ana rahmiydi. Oradan kaçar kaçmaz kendimizle karşılaştık yolda. Biz falcıydık, biz büyücüydük, kraldık, çirkindik…
Kaçtık durduk. Hesaplaştık, buyurduk. Buydu üstinsan olmak için buyurduğumuz. Böyle buyurduk kendimize. Hem herkese hem hiç kimseye.
