Kitabı okumak benim için oldukça yorucuydu, hiç merak etmediğim dini terimler kitabın başlıca motiflerindendi ama kitap bir Ömer F. Oyal kitabı olduğu için pes etmedim. Kitap sonu merakından çok kitabın içinde olmak yoğun duygular yaşatıyor. Çok etkilenip çok bunalmak da mümkün oldu benim için. Tepeden bakan ahkam kesen küçük ama kocaman laflar eden bir ağız olarak gördüğüm 162. sayfada kitap elimde kavga ettim Harun ya da Hüseyin'le. Öyle çok ki böyle tepeden konuşan, başkaları hakkında öylesine kolayca ahkam kesen, onları duymadan yüzeysellikle aramıza mesafe koyarken tüm bunları Harun ya da Hüseyin'in ağzından dinliyordum hatta açmış kitaptan okuyorum. O yüzden kitabı fırlatıp duvara çakmak geldi içimden. Ama yapmadım. Varlar dedim var olacaklar. Yine olsa yine okurum :)