Kitabı okurken gene Moliere'nin cimrisi geldi aklıma. Kitabın kapağındaki fotoğrafa da anlam vermemiştim ama kitabı okuyunca daha bir anlamlı geldi. Lazarillo dünyaya köle olmaya gelmiş sanki. Ta küçük yaştan beri ne yazık ki kendisine efendiler bulup onlara hizmet etmeye çalışıyor. İlk efendisi yaşlı ve kör birisi. İş buldum diye sevinirek gidiyor adamın yanında ama ahhh o ne cimrilik, o ne tavırlar. Çocuğa o kadar az yiyecek içecek veriyor ki Lazarillo o dahi zekası sayesinde neler neler ediyor efendisine. Kapak fotoğrafında da işte o kör efendisi şarap içiyor ve kendisine vermiyor. Lazarillo de arpa sapı yardımı ile bardaktan gizlice içmeye çalışıyor. Daha bunun gibi nice şeyler yapıyor. Yakalandığı da çok oluyor ne yazık ki. Bir gün canına tak edip kaçıp gidiyor ve kendine başka efendi aramaya başlıyor. Hizmet ettiği adamlara bakınca aslında ilk efendisi cimri de olsa hepsinden iyiydi sanki dedim. Gittikçe abuksubuk davranan kimseler çıktı çünkü. Yalnız karnını doyurmak için efendilerine neler yapıyor. Zekasına hayran kaldım. Cok beğenerek okudum. Kesinlikle okunması gereken klasiklerden biri. Zaten sayfa olarak çok az. Hemen bitiyor ama oldukça etkileyeci.

Tormesli LazarilloAnonim · Can Yayınları · 20191,399 okunma

·

67 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Meltem Parlak Aydın