Hem kötülük nedir? Kime göredir? Hal midir, irade midir? Şeytan sonra! Kötülüğün nesidir? Sebebi midir, bahanesi midir? Benzeyeni midir, benzetileni midir? Temsil midir, gerçek midir? Kıssa mıdır, mesel midir? Dahası Adem kendi kaderinin neresindedir?
En eski ve ilk ateş ile toprağın kavgası! Şeytanın Adem'e secde etmemesiyle başlıyordu bu sonsuz vakti bilinmeyen kavga. Çamurdan ve kutsal ruhtan olan Adem'in, kelimelerin efendisi... Cenneteki tüm varlıklardan onu üstün kılan şeyin, kelimelerin ağzından istemsizce dökülmesine sebep olan ilahi gücün karşısında bir kaos yükseliyordu. Onu inkar eden, ona secde etmeyi inkar eden bir dumansız ateş varlığı vardı.
Neydi peki bu karşılaştırma, nasıldı?
Allah'ın meleklerinden etrafındaki nesnelerin ismini söylemesini ister onlar ise bildikleri ile sınırlıdır, bir yerden sonra "bilmiyorum" derler. Lakin Adem bilmiyorum diyecek iken birden ağzından dökülür kelimeler... Güzel kelimeler çıkıyordu ağzından mutlu hissediyordu... Sonra kötü kelimeler cümleler dökülmeye başladı ağzından ;"uyku, acıkmak, yaşlanmak, çirkinleşmek" dedi Adem. "Ölmek" dedi Adem, uyumaya benziyor ama değildi işte. Daha da kötüleşmeye başlamıştı kelimeler, "kan dökmek, hıyanet, kalbi katılaşmak..." İçine bir ağırlık çökmüştü Adem'in, eğer bu isimler varsa bunlar yaşanacaktı diye derin düşüncelere girmişti... Ve birden unuttu hepsini, unuttu ama gün gelince yaşanınca tekrar hatırlayacaktı kelimeleri. Çok sonra ağzından" yalnızlık "kelimesi ardından" Havva " kelimesi döküldü ağzından. Kalbini bir sevinç kapladı tamamlandığını hissediyordu ve bir emanetçi olduğu kelimeleri son bulmuştu. İrade ve öğretilenlerden dolayı cennetin en üstün varlığı olarak yaratılmıştı. Havvasına kavuştu, Sonra Habil ile Kabil. Şeytanın onu reddetmesi sonucunda Adem ve ademoğluna karşı kavgası, savaşı hep sürdü, fitne, fesat ve vesveseleri o günden bugünlere hep bir süregelmişlik ile devam etti ve de ediyor.
Artık cennetten yasak elmanın tadına bakmalarından dolayı affedilseler de kovulmuştular. Dünyaya ineceklerdi. Şeytan orada da varlığını sürdürecekti. Yalnız 3 şey verildi onlara, kelimeler, aşk ve annelik duygusu. Dünyaya düşüşleri o kadar sert olmuştu ki kelimeleri alan Adem yarısını mahşere denk unuttu. Aşk ağırdı ve Adem ile Havva yüklemişti bunu omuzlarına ama düşerken o da eksik kaldı ve dünyada aşk hep kusurlu olacaktı. Annelik duygusu Havva 'nın bedeninde olduğu gibi indi dünyaya, bir nimetti cennette iken ama dünyada bir imtihan olacaktı bu onun için. Dünya yaratılmış ve Adem ile tamamlanmıştı. Bundan sonrası hep bir bilinmezlik hep bir öğrenme ile devam edecekti. Mahşerde affedilmeyi kazanç ve kayıplarla bekleyeceklerdi.
Nazan Bekiroğlu 'nu okumak onun şairane kalemine eşlik etmek benim için eşşiz bir deneyim. Mesnevi anlatımı ile bu kitap bana hiç silinmeyecek bir öğrenim kattı. Bundan sonraki her Bekiroğlu kalemi ve her başlangıcımızın hikayesine dair bir fikrim olacak. Adem'in unutmadığı, onda kalan kelimeler gibi bendeki yerini mahşere kadar koruyacaktı...
