“Tövbe etmiştim, kimsenin yüzüne bakmayacaktım.”
Bu cümleye takılınca gözlerim içim sıkıldı, ruhum daraldı. Hani insan hep acısını hissettiği yerde toplanır ya ben öyle oldum. Bu konuda o kadar üzüldüm ki, hep kendime şöyle dedim; ‘asla kimse için o kadar kıymet vermeyeceksin, kimseye kıymet verecek kadar gözlerinin içine bakmayacaksın!’. Ama
