böylesi gürültüler şiir için gerekli.Bir gece yarısı, güneşi beklerken aldım bu kitabı elime. Kitaplığımda bir renk çığlığı edâsı ile bekliyordu yıllardır. Ya da daha çok bir imdat feryadı. Zor bir akşamın akabinde, zor bir günün evvelinde uykusuz ve yorgun bir gecemde yüreğimin en derinliklerinden bir vâveyla oldu, yükseldi.
Canım Edip... Türk şiirin en sarhoş topluluğunun, en esrârlı şairi. Tomris'e kavuşamayan tek sevdalısı. Ne büyük şans Tomris Uyar'ı yüreğinde gizlemek ve belki de ne büyük şans ona kavuşamamak. Bir köşede, dökülmüş yapraklar arasında tutmak aşkını.
İkinci yenicileri her dâim ayrı tutmuşumdur diğer şairlerden. Kendileriyle sohbet etme imkanı tanırlar çünkü, kendilerini aramamıza izin verirler.
Cansever, imgelerle birbirine bağladığı bahar çiçekleri arasına saklanmış yine. Bu kitabı okumak aslında Edip'le saklambaç oynamaya benziyor. Okudukça onu arıyorsunuz, yüreğini ve içindekileri okumaya çalışıyorsunuz aslında. Öyle güzel gizlenmiş ki okurken zorlanmanız muhtemel. Oralarda bir yerde olduğu inancıyla arıyorsunuz onu.
Tek oturuşta bitirmekle beraber zihnimi yoran bir oyun oldu. Kitap boyu Edip'i ararken bir yanımda Tomris aktı durdu. Bu dizeler ona mı yazılmıştı acaba? Ne şanslı kadın ama.. Hoş, Tomris'e aşık olmakta az şans değil. Bilirsiniz ya o da Tomris işte.
Tabii bütün bu his dalgaları arasında okurken kendime de yolculuk yaptım. Kendimden, kendime. Kendimden, yüreğime. İçeride bekleyen biriyle epeyce karşılaştım. Dur yahu, Tomris ve Edip dedik ikimizde sığışıverelim yanlarına. Daha güzel bir düş istemem. Sen, ben, Edip ve Tomris aynı baharda.
Yolunuz Yerçekimli Karanfil ile kesişirse eğer -ki bana sorarsanız bu sokaklardan biraz yürüyün mutlaka- Edip'e selamımı iletiniz. Köşede bir yerde ben ve birisi bekliyor isek birer Karanfil bize de ikram ediniz.
