Zaman donuyor ve ben sadece kitapta yaşıyorum.
Zihnimde Tabucchi ezgisi, bir bilinmezliğe doğru koşuyorum.
İmgelem çağrışımları eşlik ediyor okumama…
Geçmişin tozlu raflarını gezinirken bir anda şimdiye dönüyorum. Göz kapaklarım kapandığında gelecekten kesitler işliyor ruhuma ansızın…
Tabucchi ile Spino’nun ruhsal evreninin derinliklerinde gezinip sis perdesini araladığımda, onun kendini bulduğunu görüyorum, kahkahası çınlıyor kulaklarımda…
İçsel arayışın yolcusu oluyorum adeta…
