Biz sudanız.
Yaşam suyun içinde filizlendi. Irmaklar toprağı besleyen kandır ve bizi düşündüren hücreler, bizi ağlatan gözyaşları, bize hatırlatan bellek, hepsi sudan yapılmıştır.
Bellek bize bugünün çöllerinin dünün ormanları olduğunu ve suyla toprağın hiç kimsenin ve herkesin malı olduğu o çok eski zamanlarda, bugünün kuru dünyasının ıslak dünya olmayı bildiğini söylüyor.
Bu su kime kaldı? Sopayı elinde tutan maymuna. Silahsız maymun bir sopa darbesiyle öldü. Eğer yanlış hatırlamıyorsam, 2001, Bir Uzay Destanı filmi böyle başlıyordu