“ Bir kadınla yatarken zorba olmayı istemeyen kimse erkek değildir” der Sade. Ona göre doğa insanı yaratırken çiftleşme ve öfke edimlerini aynı şeyler olarak düşünmüştür. Şehvet krizinin kudurganlığı buradan gelir. Ama Sade’daki şehvet hiçbir zaman insanın kendinden geçmesine, varlığını artmasına neden olacak bir şehvet değildir, insanın aklı tarafından denetlenir. Sade’ın kahramanları birleşme sırasında beyinleri ile ilgilerini kesmemiş, kendilerini coşkuya terk etmeyen, partnerleriyle aralarındaki bağlantıyı sadece simgelerle kurabilen kişilerdir. Sevgililerin nasıl zevklendiğini gözlerler. Tasarlanmış bir zorbalık onlara zevki yaratanın kendileri olduğu duygusunu verir.