Moretti'nin işaret ettiği gibi, Stendhal ve Puşkin'in trajik eğilimi, bu yazarların yoğunluklu bir toplumsal dokudan daha az zevk duyduğunu, katıksız olumsallığa daha az dolambaçlı bir düşkünlük sergilediğini ve dramatik vurguya doğrudan ulaşmaya daha fazla istekli olduğunu ifade eder